ماکائو یک سیستم منحصربه‌فرد برای حفاظت از اختراعات دارد که به شدت تحت نفوذ مجموعه قوانین و مقررات مرتبط با حقوق مالکیت فکری در پرتغال بوده و تا حدی متفاوت از چین و هنگ‌کنگ است. نکته شایان توجه اینجاست که این جزیره در موافقت‌نامه‌هایی نظیر پیمان همکاری پتنت «PCT» و همچنین کنوانسیون پاریس عضویت ندارد.
بنابر گزارش وب‌سایت «Inventa»، وضعیت ماکائو از نظر اجرای موافقت‌نامه‌های بین‌المللی بسیار مبهم است؛ این کشور عضو کنوانسیون پاریس نیست، با این حال، مفاد آن در قلمرو آن به‌طور کامل قابل اجرا است. با توجه به عضویت پرتغال در این کنوانسیون، حفاظت‌های مرتبط با آن، قبل از فرآیند انتقال حاکمیت به این کشور انتقال یافته است. با انتقال حاکمیت، چین در اطلاعیه‌ای خطاب به وایپو «WIPO»، مسئولیت تعهدات بین‌المللی این منطقه را بر عهده گرفت و بدین ترتیب، کنوانسیون پاریس از 20 دسامبر سال 1999 میلادی در این منطقه اعمال می‌گردد و بنابر این مخترعین یک فرصت 12 ماهه داشته تا پس از ثبت پتنت خارجی خود برای ثبت پتنت در این کشور نیز اقدام نمایند.
یکی دیگر از نکات جالب در زمینه سیستم پتنت ماکائو، توسعه قوانین حفاظتی چین به‌عنوان سرزمین مادر و نیز اتحادیه اروپا به این سیستم است؛ برای مثال، پس از انتشار پتنت گرنت شده از سوی دفتر پتنت اروپا، صاحب پتنت سه ماه برای ارائه ترجمه چینی یا پرتغالی عنوان، خلاصه موضوع ثبت اختراع و ادعاهای مندرج در آن به دفتر مالکیت فکری ماکائو فرصت دارد و پتنت‌های یاد شده از نظر حقوقی با پتنت‌های گرنت شده در ماکائو هیچ تفاوتی نخواهند داشت. نکته جالب این است که هر گونه تغییر در وضعیت پتنت در دفتر پتنت اروپت، نظیر رد اعتبار آن، بلافاصله در ماکائو نیز اعمال می‌گردد.
