هر یک از دفاتر ثبت اختراع (ملی یا منطقه‌ای)، بر اساس قوانین و مقررات خود و همچنین الزامات شکلی موجود در دستورالعمل‌ها و قوانین ثبت اختراع، شرایطی را برای بررسی درخواست ثبت شده مشخص می‌نمایند. یکی از این شرایط، «اختراع واحد» است که بر اساس آن، مخترع در قالب یک درخواست ثبت اختراع، تنها می‌تواند برای ثبت یک موضوع اقدام نموده و ارائه چند موضوع مختلف در قالب یک تقاضانامه، مجاز نخواهد بود. الزام اختراع واحد، در قوانین ثبت اختراع اکثر کشورها، به عنوان یک پارامتر ضروری شناخته می‌شود که بر اساس آن، یک تقاضای ثبت اختراع، بایستی مربوط به یک اختراع واحد بوده و یا شامل مجموعه‌ای از اختراعاتی باشد که ارتباط بین آن‌ها، موجب شکل‌گیری یک اختراع کلی و واحد گردد (یکپارچگی اختراعات).
