توافقنامه بینالمللی مرتبط با نشانهای تجاری، موافقتنامه مادرید نام دارد که اندکی پس از شکلگیری کنوانسیون پاریس، آغاز به کار نمود. مطابق با کنوانسیون پاریس، به منظور حمایت از علائم تجاری در سطح بینالمللی، مالک نشان تجاری (شخص حقیقی یا حقوقی) میبایست بهطور جداگانه، تعدادی تقاضانامه را در ادارات و دفاتر مالکیت فکری کشورهای مختلف عضو (به زبانهای گوناگون و با پرداخت هزینههای متفاوت) به ثبت رساند که فرآیندی زمانبر و طولانی خواهد بود. از همین رو، در راستای تسهیل روند ثبت بینالمللی درخواستها و تحصیل حقوق ناشی از آن، تعدادی از کشورهای عضو کنوانسیون پاریس، اتحادیهای بینالمللی برای حمایت از مالکیت صنعتی تشکیل داده و در آن، سیستم مادرید را بهعنوان دستورالعمل ثبت بینالمللی علائم تجاری، تصویب نمودند. این سیستم، متشکل از موافقتنامه مادرید مورخ سال ۱۸۹۱ میلادی و پروتکل مرتبط با آن (تصویب شده در سال ۱۹۸۹ میلادی) و نیز، یک آئیننامه مشترک است.