در دهههای اخیر، با افزایش نقش دانش و فناوری، گرایش به تجاریسازی نتایج و دستاوردهای علمی، رو به گسترش بوده است. بسیاری از دانشگاهها در سرتاسر جهان، به سمت مفهومی نوین، تحت عنوان «دانشگاه کارآفرین» حرکت نمودهاند که در آن، علاوه بر آموزش و پژوهش، مأموریتی ثانویه برای مشارکت و ایفای نقش در توسعه اقتصادی، بر دوش دانشگاهها قرار میگیرد. همین عامل، موجب شده است تا در میان صاحبنظران و محققین، پیوسته از «دانشگاه نسل سوم» سخن به میان آید، دانشگاهی که علاوه بر وظایف ذاتی خود، یعنی آموزش و پژوهش (توسعه صرف دانش از طریق تحقیقات علمی)، وارد فعالیتهای کارآفرینانه نیز میگردد.