توضیحات:
این اصطلاح که نخستین بار در سال ۱۹۹۹ میلادی، از سوی «پیتر دتکین»، وکیل حقوقی شرکت اینتل مطرح گردید، به شرکت‌هایی اطلاق می‌شود که بدون وارد شدن به فرآیند توسعه و تجاری‌سازی فناوری و یا تولید محصول پتنت شده (بهره‌برداری از اختراع)، از حقوق انحصاری پتنت برای درآمدزایی (عمدتاً از طریق شکایات و دعاوی نقض پتنت) استفاده می‌کنند. آن‌ها ثبت اختراعاتی که ممکن است در آینده ارزشمند شوند را تحت تملک خود درآورده و منتظر می‌مانند تا یک شرکت فناور، در یکی از محصولات و یا طی فرآیندهای تولیدی خود، اقدام به نقض آن نماید. در این زمان، باج‌گیر پتنت به سراغ شرکت فناور رفته و با متهم نمودن وی به نقض پتنت و ایجاد خسارت (که اغلب با ثبت شکایات حقوقی در دادگاه‌های قضایی همراه است)، این شرکت را وادار به پرداخت مبالغی تحت عنوان غرامت می‌کند.
