گوگل پیشترها مدعی تولید اتومبیلی شده بود که بدون فرمان و دخالت انسان هم خواهد راند. پتنتی از گوگل که اخیرا ( در ماه جولای) گرنت شده و پروتوتایپی بر اساس آن ساخته شده وبه طور آزمایشی در جاده های کالیفرنیا رانده شد، نشان داد که این ماشین نمی‏تواند کاملا اتومات  باشد و نیاز به دخالت انسان در رانندگی هم در آن زیاد است.
مخترع این ماشین، برایان کولینان است که می گوید رانندگی به صورت اتومات سخت تر از موقعی هست که خود شما رانندگی می‏‎کنید. این پتنت چک لیستی از مواردی را تهیه کرده که  توسط ماشین هوشمند قبل از ورود به حالت اتومات و بعد از اینکه حالت اتومات توسط راننده انتخاب شد، بررسی می‏شوند.
در درجه‎‏ی اول چک می‏شود که آیا تغییر وضعیت به وضعیت اتومات ایمن هست یا نه. این کار می‏‏تواند با بررسی‏‎های زیر محقق شود: اندازه گیری فاصله با ماشین‏‎‏های کناری یا جلویی و پشتی؛ بررسی اینکه آیا جاده آسفالت شده و صاف است؛ بررسی عرض جاده و اینکه آیا دو ماشین از کنار هم می‏توانند رد شوند؛ و برآورد اینکه آیا احتیاج به مانور سریعی در این تغییر وضعیت نیاز است یا نه (برخی مردم ممکن است که وقتی در معرض تصادف هستند خودشان دکمه‏‎‏ی رانندگی اتومات را فشاردهند تا مقصر و مشمول پیگردهای قانونی نباشند و رباط را مقصر جلوه دهند).

دوم اینکه ماشین هوشمند، ممکن است در صورتی که ماشین خارج از خط خودش یا در سرعتی بالاتر از حد مجاز، یا حتی وقتی که جاده ی رو به رو خیلی پست و بلندی دارد، وارد فاز اتومات نشود. این ماشین نیاز به آگاهی بیشتری از امکانات اطرافش هم دارد، مثلا اینکه چه موقع به تعمیرگاه خواهد رسید. همچنین، این اتومبیل‏ها برای اینکه در اختیار عموم قرار بگیرند نیاز به یک سری مجوزهای قانونی دارند، مثلا ممکن است رانندگی با آنها در اماکن شهری و یا اطراف مدارس کلا ممنوع شود.
مورد دیگری که در چک لیست وجود دارد و قبل از وارد شدن به حالت اتومات باید چک شود، بررسی وضعیت هواشناسی است، اینکه آیا رانندگی در این هوا ایمن است برای رانندگی و راحتی سرنشینان، یا ممکن است وضعیت هوا باعث خراب شدن وسیله شود.
این اتومبیل هوشمند همینطور قبل از رفتن به وضعیت اتومات باید تمامی شرایط مکانیکی خود را چک کند. ممکن است لاستیک‏ها احتیاج به تنظیم هوا داشته باشند. یا اینکه بنزین باید به مقدار مناسبی در باک وجود داشته باشد. همینطور چراغها وبرف پاک کن باید کاملا سالم باشند وگرنه ماشین نمیتواند به حالت اتومات  وارد شود. کلیه‏‏‎ی سرنشینان هم باید کمربند ایمنی داشته باشند حتی اگه زمانی باشد که سرنشینان باید از ماشین فرار کنند، چون کمربندها بسته نیست، ماشین به حالت اتومات نمیتواند درآید.
از طرف دیگر سنسورهایی در ماشین وجود دارد که خواب آلودگی راننده را چک می‎کنند، همچنین مستی و یا اینکه راننده گواهی نامه دارد یا خیر هم چک میشود. 
با کالیبره کردن مجدد سنسورها، ممکن است تعدادی از این چک لیست های دست و پاگیر حذف شوند با این‏حال، هیچ کدام از اینها نمی تواند همانند واکنش هوشمندانه ی یک انسان عمل کند.
در شرایط خاصی هم ممکن است که نفس کار با کامپیوتر باعث شود که راننده رغبتی به زدن دکمه ی اتومات نداشته باشد. مثلا ممکن است در یک دور  تند که حالت اتومات نمیتواند ماشین را به خوبی کنترل کند، تغییر وضعیت و در دست گرفتن کنترل توسط راننده، کار آسانی نباشد.
ولی درکل، این اختراع یک گام اولیه در راه ساختن ماشینهای خودکار روبات دار است و باید منتظر پیشرفتهای دیگری بر این اختراع باشیم .