افزایش قابل توجه ثبت اختراعات توسط نهادهای بسیار کوچک در USPTO

مالکان پتنت برای ثبت اختراعات خود در USPTO در یکی از این سه گروه قرار می‎گیرند: نهادهای بزرگ، نهادهای کوچک، و گروهی دیگر که از سال 2013 و تحت قانون قانون اختراعات آمریکا (AIA) به این دسته بندی اضافه شد و نهادهای بسیار کوچک یا به اصطلاح میکرو نامیده می‎شوند. این نوع دسته بندی مالکان پتنت در حقیقت به اندازه‎ی نهاد بستگی دارد با این‎حال، اختراعاتی که مالک آنها دانشگاه‏‎ها هستند، علی رغم دارایی میلیاردی دانشگاه ها، تحت شرایطی می‎توانند در گروه میکرو قرار بگیرند.
کوچکی و بزرگی نهاد از این نظر دارای اهمیت است که بر روی مبلغی که باید برای تشکیل پرونده‎ی ثبت اختراع هزینه شود، تاثیر می‎گذارد. معمولاً، نهادهای بزرگ، تمام مبلغ ثبت را باید به طور کامل بپردازند. نهادهای کوچک 50% از مبلغ را پرداخت می‎کنند، در حالی که این درصد تخفیف برای نهادهای بسیار کوچک یا میکرو در حد 75% از مبلغ کل است.
اما شرایط لازم برای اینکه مالکان پتنت در گروه نهادهای کوچک یا میکرو قرار بگیرند تا از این تخفیف بر خوردار شوند چیست؟
نهاد کوچک میتواند شخص، یک شرکت و یا یک سازمان غیر انتفاعی باشد. اشخاص هنگامی نهاد کوچک فرض میشوند که حق اختراع خود را به فروش نرسانده باشند یا آن را به نهادی دیگر واگذار نکرده و یا انتقال نداده باشند. شرکتی نهاد کوچک فرض میشود که علاوه شرط فوق، کمتر از 500 کارمند داشته باشند. سازمان غیر انتفاعی هم علاوه بر دارابودن ویژگی‎های فوق، می‎تواند شامل دانشگاه یا موسسه‎ی آموزش باشد که در هر یک ازایالات آمریکا یا هر کشوری واقع باشد و حق اختراع را به نهادی دیگر واگذار نکرده یا انتقال نداده باشد.
نهادهای میکرو، علاوه بردارابودن شرط کمتر از 500 نفر کارمند، باید دارای شرایط زیر باشند:
- هیچ یک از مالکین اختراع (یا مخترعین آن که ممکن است مالکان پتنت باشند) ، قبلا، بیش از 4 پرونده ی ثبت اختراع نداشته باشند. (ثبت موقت اختراع در این دسته بندی قرار نمیگیرد).
- در سالی که اختراع ثبت می‎شود، درآمد کل  هریک از مالکان پتنت ( درآمد ناخالص)، بیش از سه برابر متوسط درآمد آمریکایی‎ها نباشد ( 50 هزار دلار سالانه)

- حقوق مربوط به اختراع را به نهادی به طور کامل یا به صورت لیسانس واگذار نکرده و یا انتقال نداده باشد به طوریکه در آمد کل آن نهاد بیش از سه برابر متوسط درآمد آمریکایی باشد. این بند شامل قرار دادهایی هم میشود که به موجب آن، مالک اختراع مجبور است حق اختراع خود را به نهادهایی از این دست واگذار کند ( مثل قراردادهای استخدام یا قراردهادهای همکاری و مشارکت)

واضح است که اگر مالک پتنتی، شرایط نهاد کوچک یا میکرو را نداشته باشد، نهاد بزرگ محسوب شده و باید تمام هزینه‎‏ی ثبت اختراع را به طور کامل پرداخت کند.

نمودار بالا، تعداد درخواست های ثبت اختراع موقت (provisional) را نشان میدهد که توسط نهادها با اندازه های مختلف در دو دوره‏‎ی زمانی، یکی در دوره ی دوساله ی 2011-2012 و دیگری در دوره ی زمانی 2014-2015 (البته تا تاریخ 4 اوت 2015) ثبت شده‎اند. همانطور که از نمودار مشخص است، تعدا قابل توجهی از اختراعات موقت را نهادهای میکرو ثبت کرده اند. در حقیقت، افزایش ثبت اختراعات نهادهای میکرو، متناسب با افت قابل توجه ثبت اختراعات نهادهای کوچک، و یا به تعبیری دیگر، تغییر موضع نهادهای کوچک به سمت نهادهای بسیار  کوچک یا میکرو است.برخورداری از تخفیف بیشتر و یا تمایل بیشتر به سوی ثبت اختراعات از طرف استارت آپ های کوچیک یا مخترعینی که تا قبل از این، به دلیل بالابودن هزینه ها رغبتی به ثبت اختراعات خود نداشتند را میتوان علت این افزایش تعداد دانست.  
البته در خصوص ثبت اختراعات به صورت موقت، نباید این نکته را از نظر دور داشت که حدود 45% از پتنت های موقت، بدون هیچ اقدام بعدی از طرف صاحبان آنها برای ثبت دائم یا ثبت در PCT ،کنار گذاشته می‏شوند.