عکس، پیغام‌ها، رمز حساب‌های بانکی و اطلاعات زیادی در موبایل، تبلت و یا لپتاپهای شخصی هر روز جابه جا میشوند. مسئله‌ای که اینجا مطرح می‌شود این است که چطور می‌توان از این اطلاعات حفاظت نمود و دسترسی اشخاص دیگر را به آن محدود ساخت؟ ایجاد رموز عددی و حرفی یکی از این راه هاست که از سال‌های اولیه‌ی پیدایش کامپیوتر استفاده میشده است که با دسترسی به آن رموز، دستبابی به اطلاعات کار دشواری نبوده و در نتیجه نمیتوانست به حفاظت و محرمانگی اطلاعات کمک چندانی نماید. اما در سال‌های اخیر، روش استفاده از اثرانگشت یا استفاده از حرکات دست برای باز کردن قفل صفحات رونق یافته است است. با اینحال این مشکل وجود دارد که که حرکات دست ممکن است به دلیل قابل تقلید بودن، نتواند به خوبی در جایگاه رمز دستگاه قرار گیرد.
پتنتی که اخیرا شرکت مایکروسافت ثبت کرده است، روشی منحصر به فرد برای بازکردن قفل از طریق حرکات دست و بازو ارائه میدهد به صورتی که فقط شما، به عنوان صاحب آن وسیله، میتوانید با انجام آن حرکات ساده، قفل وسیله را باز کنید.
ماکروسافت در این پتنت به روشی پرداخته است که برای مصرف کننده آسان و سریع باشد ولی تقلید از آن برای دیگران دشوار بوده ودر نتیجه امکان باز کردن قفل توسط سایر اشخاص بسیار محدود و ناممکن می‌شود. در حقیقت این پتنت، روش احراز هویت منحصر به فردی را پیشنهاد می‌کند که می‌تواند کاربردهای دیگری نیز داشته باشد.
برای مثال، فرض کنید شما در جایی نشسته‌اید و برای باز کردن قفل یک سری حرکات یا دست، بازو و انگشتان انجام میدهید، مثلا دست یا شانهی خود را حرکت میدهید، شخصی که کنار شما نشسته می‌تواند حرکات شما را دیده و آن را تقلید کند. اختراع حاضر، تکنیکی برای احراز هویت ترتیب داده که با استفاده از آن، امکان تقلید به هیچ عنوان میسر نشود.
منظور از این تکنیک ها چیست؟ پتنت جدید شرکت مایکروسافت در حقیقت به تکنیکهای جدیدی میپردازد که اطلاعات بایومتریک نظیر وضعیت انگشت، طول انگشت، زاویه‌ی بین انگشتان و اطلاعات دیگر را گرفته تا اطلاعات احراز هویت کاملی را داشته باشد طوری که حتی با یک ژست و حرکت ساده، شما میتوانید از اینکه قفل وسیله فقط توسط خود شما باز می‌شود مطمئن شوید.
در حقیقت این سیستم قادر است که زاویه‌ی بین انگشتان شخص را اندازه گیری کند، زمان دقیقی که انگشت شما صفحه را لمس می‌کند، و یا بر اساس اندازه‌ی انگشت و اینکه چه مقدار فشار استفاده شده است، اطلاعات مربوط به احراز هویت را کامل کند؛ به این دلیل که اینها همه ویژگی هایی هستند که در هر فرد میزان و مقدار آن تفاوت می‌کند.
علاوه بر این، از آنجا که شخص برای شناساندن هویت خود به دستگاه، معمولا چند تمرین دارد و یا حالات مختلفی را امتحان می‌کند. در این حالت هم مقادیر مختلف اطلاعات بایومتریک توسط سیستم شناسایی می‌شود. همچنین این قابلیت منحصر به بازکردن قفل نمی‌شود. علاوه بر این، این قابلیت فقط منحصر به بازکردن قفل نمی‌شود؛ هنگام ورود به (Log in) یک وسیله هم از این سیستم می‌توان استفاده نمود؛ به این صورت که درهنگام لاگین ، سیستم مقادیر بایومتریک را برآورد کرده و این اطلاعات، با مقادیری که هنگام تمرین کردن حالات مختلف اندازه گیری شده بود مقایسه می‌شود. در این حالت شباهتهای بین حالات مختلف حین لاگاین و زمان تمرین بررسی می‌شود. اگر شباهتی وجود داشت، شخص می‌تواند به راحتی لاگین کند. و در غیر این صورت دستگاه لاگ این نمی‌شود.
