در سال 2013 میلادی، شرکت اسمارت فلش با طرح دعوی در دادگاه منطقه ای شرق تگزاس، نرم افزار «iTunes» اپل را به نقض پتنت های مرتبط با دسترسی و ذخیره سازی آهنگ، ویدئو و بازی های دانلود شده متهم نمود. پتنت های مذکور شامل سه پتنت ثبت شده در آمریکا با شماره های «7334720»، «8118221» و «8336772» بوده که دارای عنوان مشترک «سیستم دسترسی و ذخیره سازی اطلاعات» می باشند.
پس از بررسی اسناد و مدارک پرونده، در اوایل سال 2015 میلادی، اپل محکوم به پرداخت 532 میلیون دلار بابت نقض پتنت های فوق الذکر گردید. در طول رسیدگی به پرونده، استناد اپل مبتنی بر عدم اعتبار ادعاهای مطرح شده بر اساس بند 35USC101 بوده و بر همین اساس پس از صدور رأی، درخواست تجدید نظر نمود.
در بند مذکور، قید گردیده که ارائه هر اختراع و یا کشف هر گونه فرآیند، دستگاه، ساخت و یا ترکیب جدید و مفید، و یا هر گونه بهبود وابسته به آن می تواند منجر به یک پتنت گردد و این امر به شرایط و الزامات این عنوان منوط است. دیوان عالی ایالات متحده در تفسیر این قانون بیان داشت که: «قوانین طبیعت، پدیده های طبیعی و ایده های انتزاعی، قابل ثبت به عنوان پتنت نخواهند بود».
بر اساس تفسیر فوق، دادگاه عالی فدرال آمریکا در تاریخ یکم مارس سال جاری، ادعاهای مطرح شده در پرونده را ایده های انتزاعی در کنترل دسترسی به پایگاه داده دانسته و با توجه به عدم وجود مفاهیم ابتکاری لازم برای تبدیل ایده به یک اختراع، رأی به عدم اعتبار پتنت های مذکور داد.
