دو شرکت بزرگ دارویی، بر سر یک داروی جدید آلزایمر با ارزش چند ده میلیارد دلار، وارد دعوی حقوقی پتنت شده‌اند. داروی سودآور شرکت بایوژن، با عنوان تکفیدرا «Tecfidera» که ترکیبی از دی متیل فومارات است، فروش بسیار موفقی را تجربه نموده است. این دارو، نتیجه سرمایه‌گذاری‌های هنگفت بایوژن برای درمان بیماری آلزایمر و پیشگامی در ارائه محصولات دارویی مبارزه با این بیماری است که عواید زیادی نیز برای این شرکت به همراه داشته است. اما اگر فروش این محصول، با کوچک‌ترین خدشه‌ای روبرو شود، تهدیدی بزرگ برای کسب‌وکار بایوژن محسوب می‌گردد؛ چراکه تکفیدرا پرفروش‌ترین داروی بایوژن بوده که در سال گذشته میلادی، سودی بالغ بر ۴.۲۷ میلیارد دلار را برای این شرکت به ارمغان آورده است.
با درخواست ارائه شده توسط شرکت «مایلن»، مبنی بر لزوم بررسی مجدد یکی از پتنت‌های بایوژن، فروش میلیاردی این محصول، کمی با ابهام و چالش روبرو شده است. بدون شک، چالشی که بایوژن به دنبال این درخواست بررسی مجدد در پیش رو خواهد داشت، مسئله‌ای بسیار حیاتی برای شرکت بوده که می‌تواند تأثیری مستقیم بر ارزش سهام شرکت و همچنین دستاوردهای چندین و چند ساله تحقیقاتی آن داشته باشد. همین میزان از اهمیت، منجر به اظهار نظرهای گسترده کارشناسان این حوزه شده که پیش‌بینی‌های متفاوتی را نشان می‌دهند.
«جوزف پورگز»، تحلیلگر «Leerink»، در خصوص موضوع یاد شده، در یادداشتی خطاب به سرمایه‌گذاران بایوژن نوشت: «پتنت مورد بررسی برای آینده تکفیدرا حیاتی است؛ چراکه بقیه پتنت‌ها در سال جاری و سال آینده لغو می‌شوند. اگرچه بایوژن تا بدین‌جا از پس یک چالش پیشگیرانه ثبت اختراع در مورد داروی ارزشمند خود بر آمده است، اما اگر این دفعه شکست بخورد، ضربه وارده به میزان فروش و ارزش بازار این محصول، قابل‌توجه خواهد بود». این در حالی است که «Leerink»، پیش از این پیش‌بینی نموده بود که تکفیدرا با فروشی طولانی مدت روبرو خواهد بود.
اگرچه اما و اگرهای زیادی در خصوص رد صلاحیت پتنت بایوژن وجود دارد، اما برخی از کارشناسان هم، با رویکردی مثبت نسبت به قضیه، احتمال رد پتنت را پایین می‌دانند. «عمر رأفت»، تحلیلگر «Evercore ISI»، در خصوص پرونده بایوژن و مایلن، معتقد است که بایوژن می‌تواند در این پرونده پیروز گردد. این تحلیلگر، دلیل اصلی پیروزی بایوژن را در این دانسته که در پتنت مورد بحث این شرکت، از اثرگذاری یک دوز ۴۸۰ میلی‌گرمی در فاز ۳ آزمایش صحبت شده است که مایلنمدعی بدیهی بودن این مسئله است. این در حالیست که پیش‌تر اثبات شده بود که در فاز ۲ آزمایش، یک دوز ۷۲۰ میلی‌گرمی مفید بوده، اما دوزهای ۳۶۰ میلی‌گرمی با پاسخ مثبتی روبرو نشدند.
