طی سال‌های اخیر، یکی از آشکارترین روندهای تحقیق‌وتوسعه در خصوص موتورسیکلت‌ها، توسعه سیستم‌های کمکی برای راندن و کنترل ایمن آن‌ها بوده است. اهمیت به مسئله ایمنی، به‌حدی با جدیت دنبال شده که در حال حاضر، برخی سیستم‌های کنترلی برای توقف به‌موقع و یا افزایش تعادل، به عناصری حیاتی در موتورسیکلت‌های مدرن تبدیل شده‌اند. در راستای افزایش ایمنی این وسایط نقلیه چابک و البته کمی ناایمن، کاواساکی (Kawasaki) که به‌عنوان یکی از بازیگران سنتی و البته پیشتاز در این صنعت شناخته می‌شود، ایده‌ای جدید و هوشمندانه ارائه نموده است.
برای بهبود ایمنی موتورسیکلت‌ها، سیستم‌های کمکی بسیاری توسعه یافته است که از آن جمله، می‌توان به سیستم‌های کنترل چرخ‌ها و یا سیستم تعلیق الکترونیکی اشاره نمود. علی‌رغم سرعت و جدیت بالا برای بهبود این سیستم‌ها، تمامی آن‌ها در یک چیز مشترکند و آن، استوار شدن بر مبنای یک واکنش و نه یک اقدام پیشگیرانه است. به عبارت دیگر، این سیستم‌های نوآورانه، هیچ کاری برای جلوگیری و یا کاهش ریسک از دست دادن کنترل انجام نمی‌دهند و عملاً هنگامی‌که همه چیز اشتباه پیش رود، تنها مهارت راننده و یا یک معجزه است که می‌تواند از دست دادن کنترل را از بین ببرد. با این وجود، پتنت جدید کاواساکی، این امیدواری را ایجاد نموده که شرایط می‌تواند به نحو دیگری حاکم شود.
کاواساکی، از یک طرف با افزایش تعداد سیستم‌های ایمنی مورد استفاده، نظیر «ABS» و «ASR»، قابلیت واکنش در برابر مشکلات ناگهانی را افزایش داده و از طرف دیگر، با استفاده از سیستم‌های کنترلی، شرایط خطرناک را پیش‌بینی نموده و از رخ دادن حوادث جلوگیری می‌نماید. شرایطی را تصور کنید که ناگهان مانعی جلوی موتورسوار سبز می‌شود، اما ترمز موتورسیکلت، آن‌طور که باید و شاید کار نمی‌کند. با سیستم پیشگیرانه جدید کاواساکی، حتی پیش از آن‌که موتورسوار برای فشردن ترمز تلاش کند، عملکرد موتور و سیستم‌های ایمنی تحت کنترل قرار گرفته و ایمنی تضمین می‌گردد.
برای دستیابی به این هدف بلندپروازانه، کاواساکی روش‌های مختلفی را نام برده است، اما عناصر اصلی و مشترک در تمامی آن‌ها، دوربین، حسگر لیزری، سیستم جهت‌یابی ماهواره‌ای داخلی و تعدادی حسگر وزن تعبیه شده در بخش‌های مختلف از جمله صندلی و پدال‌ها است که عملگرهای مختلف، از جمله موقعیت دریچه گاز، سرعت، نیروی ترمز و پردازنده‌های موجود را تحت کنترل در می‌آورند. دوربین و حسگر لیزری، هر دو در قسمت جلویی موتورسیکلت قرار می‌گیرند، در حالی‌که هر یک از آن‌ها، مسئولیت خاصی را به عهده دارند. لیزر، فاصله از وسایط نقلیه جلویی را اندازه‌گیری می‌کند و دوربین با اتصال به یک سیستم تشخیص تصاویر، برای نظارت بر علائم و نشانه‌های جاده‌ای و تشخیص پیچ‌ها و انحرافات جاده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اطلاعات، همراه با نقشه‌های دقیق از منطقه مورد نظر، مشخص می‌کند که در چه زمانی و با چه قدرتی، باید ترمز گرفته شده و عکس‌العمل بهینه انجام گیرد.
نکته بعدی، کارکرد جالب حسگرهای کنترل بار است که با رصد وزن موتورسوار و توزیع آن در لحظات مختلف، مشخص می‌کند که چه زمانی موتورسوار باید وزن خود را به سمت دیگر موتورسیکلت جابجا کند. مجموعه این داده‌ها، همراه با حسگرهای رصد دریچه گاز، سرعت، «GPS» و ...، به بخش پیش‌بینی کامپیوتری انتقال یافته و خروجی نهایی، در قالب تصمیم بعدی موتورسوار ارائه می‌شود.
