دانشگاه‌های پیشرو در حوزه نوآوری و کارآفرینی، برنامه مشترکی برای صدور مجوزهای بهره‌برداری از فناوری‌های دانشگاهی تدارک دیده‌اند. این برنامه که «University Technology Licensing Program» نام دارد، مجموعه وسیعی از دارایی‌های فکری در حوزه‌های ارتباطی، وسایط نقلیه خودران و داده‌ها را از پانزده دانشگاه برجسته تحقیقاتی آمریکا جمع‌آوری نموده و در اختیار متقاضیان مختلف، اعم از صنایع و شرکت‌های بزرگ فناور قرار می‌دهد.
یکی از مهم‌ترین تغییراتی که نوآوری و فناوری در دهه‌های اخیر پدید آورده، کارکرد جدید دانشگاه‌ها برای تجاری‌سازی نتایج تحقیقاتی خود و کسب ارزش‌افزوده است، چیزی که در قالب پارادایم جدید کارآفرینی دانشگاهی صورت می‌گیرد. امروزه دانشگاه‌های نوآور و موفق، به روش‌های گوناگون، مانند همکاری‌های تحقیقاتی با صنعت، حمایت از راه‌اندازی استارت‌آپ‌های دانشگاهی از سوی اساتید و دانشجویان و صدور مجوز بهره‌برداری از پتنت‌های دانشگاهی، تجاری‌سازی اختراعات و نوآوری‌های خود را دنبال می‌کنند. در این میان، صدور مجوز به دلیل مزایای بسیار زیاد آن، یکی از روش‌های رایج و مورد استقبال دانشگاه‌ها است. در همین راستا، مجموعه‌ای از پانزده دانشگاه مطرح آمریکا در حوزه تحقیقات و نوآوری، برنامه مشترکی برای صدور مجوز در حوزه فناوری‌های پیشرفته راه‌اندازی نموده‌اند.
دانشگاه‌های ورود نموده به این برنامه عبارتند از: دانشگاه براون (Brown)، مؤسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech)، دانشگاه کلمبیا (Columbia)، دانشگاه کورنل (Cornell)، دانشگاه هاروارد (Harvard)، دانشگاه ایلینوی (Illinois)، دانشگاه میشیگان (Michigan)، دانشگاه نورث‌وسترن (Northwestern)، دانشگاه پنسیلوانیا (Penn)، دانشگاه پرینستون (Princeton)، دانشگاه بینگهمتون (SUNY Binghamton)، دانشگاه برکلی (UC Berkeley)، دانشگاه «UCLA»، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (Southern California) و دانشگاه ییل (Yale).
واقعیت این است که قرارگیری مجموعه‌ای از پتنت‌ها در کنار یکدیگر، می‌تواند سبدی بسیار قوی ایجاد نموده که با مخاطبین زیادی همراه باشد. این در حالی است که شاید تک‌تک این پتنت‌ها، به تنهایی خریداری نداشته باشند. البته این فقط یک طرف ماجرا است. شاید تک‌تک این پتنت‌ها هم خریدار داشته باشند، اما برای شرکتی که متقاضی همه آن‌ها است، این به معنای ورود به مذاکرات گسترده و طاقت‌فرسا با مجموعه‌ای از دانشگاه‌های مختلف باشد. این واقعیت، استراتژی اصلی شکل‌گیری این برنامه بین‌دانشگاهی را ایجاد نموده است. هر یک از این دانشگاه‌ها، بخشی از دارایی‌های فکری موجود در سبد پتنت خود را ارائه نموده و مجموع این پتنت‌ها در کنار یکدیگر، امکان اعطای مجوزهای کارآمد، عملیاتی و ارزشمند را فراهم می‌سازد. «UTLP»، با جمع‌آوری پتنت‌های مذکور، انتشار فناوری‌های این دانشگاه‌ها را ساده‌تر نموده و راه را برای ادامه نوآوری در بازار هموار می‌سازد.
دیوید کاپوس (David Kappos)، یکی از فعالان حوزه مالکیت فکری و مدیر دفتر ثبت اختراعات و علائم تجاری آمریکا در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ میلادی، در ارتباط با نقش این برنامه مشترک و مزایای آن برای دانشگاه‌ها و صنعت اظهار داشته: «این برنامه، راه‌حلی خلاقانه برای پاسخگویی به نیاز طولانی‌مدت دانشگاه‌ها و بازیگران بخش خصوصی بوده و فرآیند صدور مجوز بهره‌برداری از فناوری را برای همه ذینفعان ساده‌تر می‌نماید».
لازم به ذکر است که در این برنامه صدور مجوز، حوزه‌های مختلفی از فناوری گنجانده شده که از آن جمله، می‌توان به فناوری‌های ارتباطی (پروتکل‌های شبکه، پردازش سیگنال، ردیابی مکان، دوربین‌ها و پردازش تصویر)، فناوری‌های هدایت خودکار و برنامه‌های مبتنی بر داده (ذخیره‌سازی، مدیریت داده‌ها و پروتکل‌های شبکه) اشاره نمود. پیش‌بینی می‌شود که در آینده و با گسترش سبد اختراعات، سایر حوزه‌های فناوری، مانند نیمه‌هادی‌ها، الکترونیک، باتری و رباتیک هم به این موارد افزوده شود.
گفتنی است که «UTLP»، به‌منظور تضمین موفقیت و اجرای حرفه‌ای فرایندهای صدور مجوز (مذاکرات، عقد قرارداد و ...)، از کمک شرکت حقوقی «Sullivan & Cromwell» بهره می‌برد. دفتر مرکزی این شرکت، در نیویورک قرار داشته و استقرار سیزده دفتر منطقه‌ای در آسیا، استرالیا، اروپا و آمریکا، پوشش مناسبی برای کمک به تجاری‌سازی سبد اختراعات دانشگاهی ایجاد می‌نماید.
