یک دامپزشک هندی، موفق به توسعه فناوری خلاقانهای برای تولید سوخت زیستی از ضایعات ذبح مرغهای گوشتی شده است. این فناوری که در دانشگاه علوم دامپزشکی کرالای هند (KVASU) توسعه یافته، با دریافت گواهی کیفیت از یک پالایشگاه هندی و همچنین تأمین موفقیتآمیز سوخت یکی از وسایط نقلیه این دانشگاه، وارد فاز جدیدی شده و آماده عرضه به متقاضیان در قالب صدور مجوز بهرهبرداری است.
دکتر جان آبراهام (John Abraham)، از سالها پیش تحقیقات خود را بر روی تولید سوختهای زیستی از ضایعات مرغهای گوشتی و سایر پرندگان آغاز نمود. وی در سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۲ میلادی، پس از نتایج موفقیتآمیز اولیه، اقدام به راهاندازی یک کارخانه پایلوت در محوطه دانشگاه نمود. ایده اصلی آبراهام، بر این اصل استوار است که ضایعات مرغ حاوی ۶۲ درصد چربی بوده و همین عامل، میتواند بیودیزل تولیدی را به یک جایگزین ترکیبی برای گازوئیل مبدل نماید. آبراهام مدعی است که استفاده از این سوخت زیستی، میتواند راندمان موتور را تا ۱۱ درصد افزایش داده و علاوه بر کاهش ۴۷ درصدی آلایندگی (دود ناشی از مصرف سوخت)، مسافت پیموده شده توسط خودرو را هم افزایش میدهد.
نکته جالبتر اینجا است که آبراهام و همکارانش به موازات توسعه و بهبود فناوری ابداعی خود، مقدمات لازم برای تجاریسازی آن را هم فراهم نمودند. نخستین حرکت آنها، ثبت اختراع از طریق دانشگاه در سال ۲۰۱۴ میلادی بود که پس از هفت سال، به نتیجه رسیده و گواهی ثبت اخترعی به آن اختصاص یافته است. شایان ذکر است که یکی از مهمترین دلایل تأخیر در ارزیابی و تأیید این درخواست ثبت اختراع، لزوم دریافت مجوزهای لازم از سازمان ملی تنوع زیستی هند بوده است، چرا که مواد اولیه مورد استفاده، یک ماده بیولوژیکی با منبع محلی به حساب آمده و به همین دلیل، نیازمند اخذ مجوز بوده است.
دومین اقدام صورت گرفته برای تجاریسازی فناوری، مذاکره با یک پالایشگاه نفتی و اخذ مجوز کیفیت و عملکرد محصول بوده که در آوریل ۲۰۱۵ انجام گرفت. این گواهی و قیمت بسیار پایین محصول، در کنار مزیتهای زیستمحیطی آن، موجب شده تا فناوری در آستانه تجاریسازی وسیعی قرار گیرد. دکتر آبراهام در این خصوص میگوید: «۱۰۰ کیلوگرم از ضایعات مرغ تهیه شده از کشتارگاه که با قیمت بسیار پایینی تأمین میشود، یک لیتر سوخت زیستی تولید نموده که امکان حرکت ۳۸ کیلومتری خودرو را فراهم میسازد. در حال حاضر، این سوخت با قیمتی معادل ۴۰ درصد قیمت گازوئیل به فروش میرسد».
لازم به تأکید است که آبراهام و همکارانش تمایلی به بهرهبرداری مستقل از فناوری خود نداشته و صدور مجوز بهرهبرداری از پتنت را بهعنوان یک راهکار ایمن و کارآمد مدنظر دارند. آبراهام با تأکید بر علاقه به ادامه تحقیقات و کارهای علمی در خصوص فناوری توسعه یافته میگوید: «ما در حال توسعه و اختراع روشی جدید برای تولید سوخت از ضایعات خوک هستیم و پتنت قبلی هم برای فروش یا واگذاری در ازای حق امتیاز سالیانه، در دسترس علاقهمندان است. دانشگاه به جنبههای تجاری این مسئله رسیدگی خواهد کرد».
این اختراع جالب و کاربردی که به تازگی جایزه نوآوری «Atal India Challenge» را برای دکتر آبراهام به همراه داشته، به غیر از سوخت زیستی، میتواند برای تأمین گلیسیرین در داروخانهها، نانواییها، صنایع غذایی و نوشیدنی و حتی تولید رزینهای اپوکسی بکار گرفته شود. همین انعطاف در کاربرد و ارزشافزوده بالای فناوری، چشمانداز تجاری بسیار خوبی را برای آن ترسیم نموده است.