در حالی که همگان از کامپیوترهای کوانتومی بهعنوان فناوری آینده نام میبرند، ثبت اختراع جدید «AMD» بر روی یک نوآوری انقلابی متمرکز شده که با کاهش تعداد کیوبیتهای مورد نیاز، عملاً پردازش کمی فرآیندهای محاسباتی را تسهیل نموده و منجر به بهبود ثبات و افزایش کارایی کل سیستم میگردد. از آنجاکه این فناوری یکی از چالشهای عمده پیش روی این کامپیوترها را مرتفع مینماید، پتانسیل تجاری قابل توجهی برای آن پیشبینی میگردد.
فناوری کوانتوم و بهطور خاص محاسبات کوانتومی، موضوع تحقیق و سرمایهگذاری بسیاری از دانشگاهها و غولهای فناوری جهان بوده و عملاً این فناوری در کنار هوش مصنوعی، بلاکچین و اصلاح ژنی، در زمره حوزههای نوظهوری قرار گرفته که میتواند تحولی عظیم به دنبال داشته باشد. با این وجود، به نظر میرسد که معماری کیوبیت فعلی، دارای مشکلاتی در مقیاسپذیری و قابلیت اطمینان بوده که حل نشدن آن، میتواند چالشهایی جدی به دنبال داشته باشد. در واقع، اگرچه محققین گوگل، «IBM» و برخی مؤسسات چینی، به کمک کامپیوترهایی که بیش از ۵۰ کیوبیت را ادغام میکنند، نوعی برتری کوانتومی در محاسبات پدید آورده و زمان پردازش محاسباتی که با استفاده از پردازندههای معمولی مبتنی بر ترانزیستور ماهها یا حتی سالها طول میکشد را کوتاه نمودهاند، اما هنوز هم کامپیوترهای کوانتومی بهطور قابل ملاحظهای کارایی عملیاتی پایینی داشته و بسیار ناپایدار هستند. در واکنش به این چالشها، «AMD» مدل جدیدی از دورنوردی یا تلهپورت کوانتومی (Quantum Teleportation) توسعه داده که بهبود ثبات سیستم و کاهش تعداد کیوبیتهای مورد نیاز برای محاسبات خاص را ممکن میسازد.
بنا بر اختراع جدید «AMD» که در فوریه سال گذشته میلادی در دفتر ثبت اختراعات و علائم تجاری آمریکا به ثبت رسیده و به تازگی با شماره «US 20210255871» انتشار یافته است، رویکرد جدید قادر به حل کامل مشکلات مربوط به کارایی سیستم و ثبات معماری خواهد بود.
کامپیوترهای کوانتومی برای پیشی گرفتن از دستگاههای محاسباتی معمولی، حداقل به ۵۳ کیوبیت نیاز دارند. پایداری این سیستمها، توسط محفظههای خاصی تضمین شده که سختافزار را در دمای صفر مطلق نگه میدارند. پیشتر دانشمندان چینی اثبات نمودند که به دلیل افزایش مسائل مربوط به پایداری سیستم، مقیاسپذیری بالای ۵۳ کیوبیت مشکلساز شده و این یکی از چالشهای پیش روی این سیستمها میباشد. این در حالی است که مدل تلهپورت کوانتومی ارائه شده در ثبت اختراع جدید «AMD»، تعداد کیوبیتهای مورد نیاز را کاهش داده و عملاً پردازش کمی فرآیندهای محاسباتی، به شیوهای خارج از نظم فعلی انجام شده و همین رویکرد مبتنی بر محاسبات موازی، منجر به افزایش کارایی کل سیستم میگردد.
گفتنی است، «AMD» توضیح روشنی در خصوص روش دقیق انتقال کیوبیتها و تخصیص آنها به مناطق مختلف ارائه نداده و بخشهایی از موضوع را در اسناد ثبت اختراع خود مسکوت گذاشته است. احتمالاً این ابهام، به دلیل نگرانی این شرکت از ورود دیگر شرکتهای فناوری است که در پیچیدگیهای محاسبات کوانتومی تجاربی داشته و از مهارتهای بالایی برای توسعه فناوری و دستیابی به فناوریهای جدید برخوردار میباشند. با توجه به قابلیت فناورانه نسبتاً محدود «AMD» در این حوزه، احتمال میرود که اگر این شرکت به دلایل فنی، به تنهایی موفق به اجرا و پیادهسازی فناوری نشود، اقدام به استفاده از ابزار صدور مجوز و واگذاری آن به دیگر شرکتهای صاحب صلاحیت نماید.